LEERGANG IN DENKADVISEREN
Adviseren bij het denkwerk en taalspel in organisaties

Sub a: de houding

De houding en mentale vaardigheden van een denkadviseur zijn, t.o.v. de klant, bij voorkeur: belangeloos, aandachtig en verwonderd.

Een interventiekundige of denkadviseur heeft bijvoorbeeld:

• Geen eigen belang bij een eventueel ‘resultaat’ voor de klant;

• Geen oordeel of sympathie/antipathie voor de doelen, waarden, normen, gedragingen van de klant of diens organisatie.

• Weinig tot geen behoefte aan waardering of bewondering door klanten of anderen, noch de behoefte om zelf steeds ‘succesvol’ te zijn.

• De innerlijke rust tot niet-doen, tot afstand bewaren en aanwezig zijn zonder eigen prestatiedrang of andere eigen preoccupaties.

• Een enkelvoudige, directe, ongebonden professionele werkrelatie met de klant, die zo kort duurt als strikt noodzakelijk is.

Hieraan wordt tijdens de leergang gewerkt via gerichte feedback en in zogenaamde ‘roddeloefeningen’. Dat zijn oefeningen waarin volgens een speciale methode en spelregels, niet-beoordelend wordt geroddeld over de vooronderstellingen en interpretaties in iemands ‘verhaal’, in aanwezigheid van deze verteller (deelnemer), zonder dat deze zich mag mengen in het gesprek van de roddelaars.

​

Sub b: het vakmanschap

Het vakmanschap van een Denkadviseur toont zich als een combinatie van zes vaardigheden, die in diverse oefeningen worden getraind.

1. Als belangeloze buitenstaander aandacht geven aan het denken van de klant, zonder zich met diens probleem of doel te identificeren of bemoeizuchtig te worden.

2. Uit het verhaal van de klant kunnen afleiden welke interpretaties voor de klant 'vanzelfsprekend' zijn en in de weg zitten, en verschillende andere zienswijzen kunnen bedenken en eventueel aanbieden.

3. In het gesprek met de klant dicht bij de taal van de klant blijven én taalkundig ‘uit de pas lopen’. Variëren van: alles nét éven ánders zeggen, tot en met radicaal anders dan de klant het ziet en zegt - en aldus, via dit spelen met taal, andere gedachten evoceren in het denken van de klant.

4. Samen met de klant een denkadviescontract kunnen maken (niet: knecht worden!)

5. Afwisselend op drie denknivo’s kunnen interveniëren : probleemoplossend, kaderverruimend en bewustzijn-ontwikkelend. (mono-, poly- en metaparadigmatisch)

6. Tijdens het adviesgesprek de klant zo nodig helpen onthechten van diens oorspronkelijke (soms lang gekoesterde, vanzelfsprekend geworden) zienswijzen, zelfbeeld (zijnswijzen), waarden en gewoonten.

​

​

Sub c: de Kennis

De kennis die nodig is voor denkadviseren bestaat vooral uit mensenkennis en het kunnen herkennen van de eigenaardigheden van het discours van management.

De theorie hierover en over de praktijk en filosofie van denkadviseren, wordt aangeboden in enkele korte ‘lessen’, via een bundel artikelen van de hand van de begeleiders en middels een boek.

Denkadviseren is vaak meer improvisatie dan een strenge professie. Het is vooral een open houding en een mentaliteit van aandacht, bescheidenheid en humor, plus een creatieve combinatie van begrip én verwondering over allerlei ‘gedoe’ in organisaties.